माणसानं निसर्गाशी काडीमोड घेतला आणि तो गुलाम झाला, गुलामगिरी त्याच्या रक्तात भिनली... गुलामगिरी चालते ती हुकूमशाहीच्या बळावर...शरीर, वस्तू, वेळ, सवयी हे सगळे आंतरिक हुकूमशहा... ते हिटलर आणि स्टलिन इतके क्रूर नसले तरी त्यांची सत्ता बिमोड करणे महाकठीण...हुकूमशहा आले म्हणजे त्यांची हुकूमी फर्मानं आली...'शरीर' नावाच्या हुकूमशहाची सारी फर्मानं गरजा आणि मागणी स्वरुपात असतात... जिथे 'गरजा' संपतात तिथे 'मागण्या' सुरू होतात... मात्र 'मागण्या' कधीच संपत नाहीत...'वस्तू', या हुकूमशहाची फर्मानं ठराविक काळापुरती येतात, पण ती येतात तो काळ बेचैनीचा...'वेळ', हा हुकूमशहा दिसत नाही, त्याचा तीन काट्यांचा मुकूट तेवढा दिसतो...याचं अस्तित्व मानणारे सगळे 'आस्तिक', न मानणारे 'नास्तिक'...यातल्या आस्तिकांना येतात ती फर्मान, नास्तिकांना येते ती रद्दी...'सवय', हा वेगळा हुकूमशहा नव्हे, तो सगळ्या हुकूमशहांचा 'सेक्रेटरी'...त्यांची हुकूमी फर्मानं लिहणारा आणि पोचवणारा...ही फर्मानं हुकूमशहांची असली तरी त्यावरचे 'शिक्के' मात्र सेक्रेटरीचेच असतात...
२५ मे, २०२०
याची सदस्यत्व घ्या:
टिप्पणी पोस्ट करा (Atom)
वास्तुपुरुष
भरलेल्या आभाळानं पहाटेचा उसासा रोखून धरला होता. कोपऱ्यांना गुडघ्याशी मुडपून दोन्ही हाताच्या आवळलेल्या मुठी हनुवटीशी एकत्र ठेवत ए...

-
दोन सुशब्द हे लिहणारा मी नाहीच. यातला मी मला कुठेच सापडत नाही. तो नक्की कोण असावा तेही मला माहित नाही. तो येतो पावसाच्या गारांस...
-
दोन सुशब्द झाल्यावर आणखी 'प्रस्तावना' कशाला? म्हणून ही प्रस्तावना नसून 'फोडणी' आहे. फोडणी दिल्याशिवाय भाजी साधत नाही. ही फो...
-
रिंगण आम्ही बांधाच्या उजव्या बाजूने निघालो. आमावस्येच्या रात्रीचं शिशीरातलं आभाळाचं गोड चांदणं आज तिखट दिसत होतं. बोचणारी थंडी ...
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा